The Curriculum Evaluation of Bachelor of Arts Degree in English (Revised 2016), the Faculty of Humanities, Mahamakut Buddhist University, Lanna Campus

  • ธีรศักดิ์ แสนวังทอง
  • พระมหาสมชาย ปภากโร
  • พระมหาจุลชีพ เขมชีโว
  • พระมหาวีรเดช อธิปญโญ
  • ประดิษฐ์ คำมุงคุณ

Abstract

The purpose of this research article was to evaluate the curriculum of the Bachelor of Arts in English, Mahamakut Buddhist University:Lanna Campus. The samples were students, curriculum lecturers and instructors, using the purposive sampling. This evaluative research was based on the CIPP Model of Daniel L. Stufflebeam using both quantitative method and qualitative method. The tools used to collect the data were questionnaires and interview schedules. The research results were found that all 4 aspects were at the highest level. In each aspect, the product was in the highest level and the input was at the lowest level. The suggestions were as follow: each subject in the curriculum shouldn’t be the same content
such as GE3004 English Translation and HU2005 English Translation, modern educational equipment and text book should be increased in order to be sufficient with the amount of the students, the Campus committee should set the program to train the instructors to use the study equipment and the technology used in teaching, supporting the curriculum advertisement, setting the activities to train the students The Journal of Humanities Vol.10 No.1 January – June 2018 125
to be the good people for all companies in order to encourage the students to have confidence in the program.

References

คณะกรรมการอุดมศึกษา. (2559). นโยบายการยกระดับมาตรฐานภาษาอังกฤษในสถาบันอุดมศึกษา. สืบค้นเมื่อ 15 มิถุนายน 2560, จาก https://www.google.com/search?ei=r8nZWpHkBszovgTx_4X4Bw&q
พัชรินทร์ ศรีสวัสดิ์. (2548). การประเมินหลักสูตรศึกษามหาบัณฑติ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาวิจัยและสถิติการศึกษา, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
รุ่งทิวา จักรกร. (2527). วิธีสอนทั่วไป.กรุงเทพ ฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วรากรณ์ สามโกเศศ. (2550). ภาวะผู้นำทางการอุดมศึกษาในกระแสโลกาภิวัฒน์: บทเรียนและโอกาส.วารสารสออ. ประเทศไทย,10(2) (พ.ย.), 11–28.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2537). กระบวนการพัฒนาหลักสูตรและการเรียนการสอน.กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2548). โรงเรียนการบริหารสู่ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ทิพย์วิสุทธิ์.
สงัด อุทรานันท์. ( 2532 ). เทคนิคการจัดการเรียนการสอนอย่างเป็นระบบ พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์มิตรสหาย.
สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา. (2558). เกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับปริญญาตรี พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์การมหาชน). (2547).
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์การมหาชน).
อรจรีย์ ณ ตะกั่วทุ่ง. (2546). คู่มือปฏิบัติการเรียนการสอนยุคใหม่. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
Connelly, F. M. (Ed.). (2008). Handbook of curriculum and instruction. CA: Sage Publications.
McKay, S. L. (2002). Teaching English as an international language: Rethinking goals and approaches. Oxford: Oxford University Press.
Published
2020-06-30
How to Cite
แสนวังทอง, ธีรศักดิ์ et al. The Curriculum Evaluation of Bachelor of Arts Degree in English (Revised 2016), the Faculty of Humanities, Mahamakut Buddhist University, Lanna Campus. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, [S.l.], v. 10, n. 1, p. 124-131, june 2020. ISSN 1686-8897. Available at: <http://ojs.mbu.ac.th/index.php/johu/article/view/1505>. Date accessed: 24 nov. 2024.