Pa Deang Inscriptions: the Religious Perspective
Abstract
The Buddhism in Sukhothai period (1238 – 1438 A.D.) is regularly presented in very positive manner as the ideal in Buddhist way. Three inscriptions from Wat Pa Daeng, however, shows the reality of conflict in Buddhism at the time. This conflict leads to the sue in the royal court. This article aims to scrutinize these three inscriptions from Wat Pa Daeng, dated 1406 A.D., to show the customs of Buddhism in Sukhothai period from the reign of Dhammaraja I to Dhammaraja III. The study focuses the arrival of Arannavasi or forest monastery sect from Sri Lanka through Mon state. The venerable Sumana had played very significant role in spreading the Arannavasi practice with the immense support from king Dhammaraja I. The Pa Daeng inscriptions also reveal practice of the convertion, the promotion of chief abbot, the sue to royal court and the way to resolve the case by the king and Sangha. This indicates the seperation of law between Sangha and state. These informations are very usful for the study of history of Buddhism in Thailand as well.
References
กรมศิลปากร. (2526). จารึกสมัยสุโขทัย. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
กรมศิลปากร. (2548). ประชุมจารึกภาคที่ 8 จารึกสุโขทัย. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
กรมศิลปากร. (2557). ตำนานมูลศาสนา. นนทบุรี: สำนักพิมพ์ศรีปัญญา.
ธนธร กิตติกานต์. “อุทุมพรคีรีและความเกี่ยวข้องกับสถาปัตยกรรมสุโขทัย” ใน ดำรงวิชาการ. Vol 11 No 2 (2555): (July - December 2012), p.170-194.
บำเพ็ญ ระวิน, (2538). บรรณาธิการ. ตำนานวัดป่าแดง. เชียงใหม่: โครงการวิจัยคัมภีร์ใบลานในภาคเหนือ สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประเสริฐ ณ นคร. (2547). การอธิบายศิลาจารึกสมัยสุโขทัย. กรุงเทพฯ: หาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ประเสริฐ ณ นคร. (2541). สารนิพนธ์ ประเสริฐ ณ นคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์,
ประเสริฐ ณ นคร. (2527). “ตำนานมูลศาสนา วัดป่าแดง เชียงตุง” ใน สารัตถคดี ประเสริฐ ณ นคร. ที่ระลึกในที่ได้รับพระราชทาน ปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 8 สิงหาคม 2527. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พระโพธิรังสี. (2506). นิทานพระพุทธสิหิงค์. กรมศิลปากรจัดพิมพ์ในเทศกาลสงกรานต์. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว. (2520). เที่ยวเมืองพระร่วง. พิมพ์เป็นอนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ ม.ล.ซัง สนิทวงศ์ ณ เมรุวัดเทพศิรินทราวาส วันที่ 7 พฤศจิกายน พุทธศักราช 2520. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
พระมหาธรรมราชาที่ 1 ลิไท. (2555). ไตรภูมิกถา หรือ ไตรภูมิพระร่วง. กรุงเทพฯ : องค์การค้าของ สกสค.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยสุโขทัย ไตรภูมิกถา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
ศิริพร รัตนพานิช. (2553). “วัดป่าแดง ศูนย์กลางพระพุทธศาสนานิกายสิงฬลภิกขุในอาณาจักรล้านนา พุทธศตวรรษที่ 20-21”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (โบราณคดีสมัยประวัติศาสตร์) มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศิริศักดิ์ อภิศักดิ์มนตรี. “วิเคราะห์ตำนานมูลศาสนา ฉบับวัดสวนดอก” ใน วารสารวิจิตรศิลป์. ปีที่ 8 ฉบับที่ 1 มกราคม - มิถุนายน 2560, p.106-164.
หอพระสมุดวชิรญาณ. (2467). ประชุมจารึกสยาม ภาคที่ 1 จารึกกรุงสุโขทัย. พิมพ์ในงานทำบุญฉลองอายุครับ 4 รอบ มหาเสวกโท พระยาราชนิกุล (อวบ เปาโรหิตย์). กรุงเทพฯ : หอสมุดพระวชิรญาณ.
อิชิอิ โยเนโอะ และคณะ. (2532). ดรรชนีค้นคำในจารึกสุโขทัย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์อมรินทร์.
Jayawickrama, N.A. “The Medieval History of Buddhism in Sri Lanka” Journal of Pali and Buddhist Studies, 1991, Volume 4, pp. 27-43.
Na Nagara, Prasert & Griswold, A.B. (1992). Epigraphic and Historical Studies. Bangkok: The Historical Society under the Royal Patronage of H.R.H. Princess Maha Chakri Sirindhorn.
YABUUCHI, Satoko. “Kingship and the Sangha in the Polonnaruva Period” Journal of Indian and Buddhist Studies, Vol. 52, No. 2, March 2004. pp. 947-949.
ฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย – ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. [Available at] www.sac.or.th/databases/inscriptions/ [Access] 17/3/2561
