The Reduction of Alcohol Consumption Behavior by Buddhism Integration
Abstract
Alcohol consumption in high school or college level is likely to increase every year. Which is a major problem in the country. Drinking affects both the drinkers themselves, families and the society. Thus encouraging those with alcohol drinking habits. Reduce drinking habits. It is very useful. However, the successful reduction of alcohol consumption behavior is possible. Must rely on the principles of various related Buddhism to help support because Thailand is a Buddhist city. This article presents three main components: 1) effects of alcohol consumption. 2) factors related to reducing drinking behavior, 3) Guidelines for reducing alcohol consumption according to the integrated Buddhism guidelines. This is information derived from the author's review of the literature.
References
กรมสรรพสามิต. (2556). ชนิดสุรา. จากhttp://old.excise.go.th/index.php?id=3&L=1%20and% 201%3D0%20union%20select%20%2A%2F04 (สืบค้นเมื่อ 29 กันยายน 2563)
กรมสุขภาพจิต. (2548). การให้การปรึกษาสำหรับผู้ประสบปัญหาแอลกอฮอล์. กรุงเทพมหานคร. : กระทรวงสาธารณสุข.
กรมสุขภาพจิต. (2549). รายงานประจำปี. กระทรวงสาธารณสุข. จากhttp://180.180.246.10/ULIB//dublin.php?ID=738#.VD9D1aRirIU (ค้นเมื่อ 24 มกราคม 2563)
ดารุณี จงอุดมการณ์ และ คณะ. (2555). ผลของการปฏิบัติการในชุมชนตาม รูปแบบ‘กุมภวาปีโมเดล’ ต่อสภาพ การดื่มสุราไม่พึงประสงค์ในชุมชน .ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา สํานักงานกองทุนสนับสนุน การสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
ธนกฤติ ชัยถวัลย์วงษ์. (2555). การดื่มแอลกอฮอล์ของคนงานก่อสร้างในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 2556; 58(4) : 345-358.
ธีรวุฒิ เอกะกุล.(2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์.อุบลราชธานี : สถาบันราชภัฏอุบลราชธานี.
บัณฑิต สอนไพศาล. (2555). การควบคุมปัญหาแอลกอฮอล์ด้วยกฎหมาย : เอกสารวิชาการประกอบการพิจารณาพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา.สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ.
บัณฑิต ศรไพศาล และคณะ. (2556). รายงานสถานการณส์รุาประจำปีพ.ศ.2556. กรงุเทพมหานคร. : ศูนย์วิจัย ปัญหาสุรา.
ประณต เค้าฉิม และ ดวงเดือน แซ่ตัง . (2551). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของนิสิตมหาวิทยาลัย : กรณีศึกษามหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง. กรุงเทพมหานคร.: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ประพักตร์ เนรมิตรพิทักษ์กุลและคณะ. (2555). ผลกระทบต่อค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพจากการบริโภค เครื่องดื่มแอกอฮอล์ของประเทศไทย.วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข ปีที่ : 2 ฉบับที่ : 4 เลขหน้า : 594-602.
ปริทรรศ ศิลปกิจและพันธุ์นภา กิตติรัตนไพบูลย์. (2552). แบบประเมินปัญหาการดื่มสุรา แนวปฏิบัติ สำหรับ สถานพยาบาลปฐมภูมิ (ฉบับปรับปรุงครั้งที่สอง). พิมพ์ที่ ทานตะวันเปเปอร์ จำกัด
ปริทัศน์ ศิลปกิจและ พันธุ์นภา กิตติรัตนไพบูลย์. (2007). รายงานคณะกรรมการผู้เชี่ยวชาญองค์การอนามัยโลกด้านปัญหาจากการบริโภคแอลกอฮอล์. (รายงานครั้งที่2 ) ชุดรายงานขององค์การอนามัยโลก เลขที่ 944 จัดพิมพ์และสงวนลิขสิทธ์โดยองค์การอนามัยโลก2007.
นงนุช ตันติธรรม. (2550). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดื่มสุราของผู้ขับขี่ที่เมาสุราแล้ว ขับรถในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร. : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นิพนธ์ พัวพงศกรและคณะ. (2548). โครงการวิจัยพัฒนารูปแบบเพื่อการป้องกันการดื่มสุราและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) กรุงเทพมหานคร. : สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.
ณรงค์ศักดิ์ หนูสอน และคณะ. (2556). สุรากับความเสี่ยงทางสุขภาพและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการดื่มสุราของประชาชน. คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร (โครงการ 1 PAT).
ทักษพล ธรรมรังสี. (2553). งดเหล้าเข้าพรรษาให้อะไรกับสังคมไทย:ถอดบทเรียนเจ็ดปีของการรณรงค์กรงุเทพมหานคร. : ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา.
ทักษพล ธรรมรังสี และคณะ. (2556). ผลการศึกษาความสัมพันธ์เกี่ยวกับพฤติกรรมการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กับการบาดเจ็บที่มาเข้ารับการรักษาที่แผนกอุบัติเหตุฉุกเฉิน. กรงุเทพมหานคร: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา.
เทอดศักดิ์ เดชคง อุษา พึ่งธรรม และอภิสิทธิ์ ฤธาทิพย์. (2547). คู่มือการให้การปรึกษาสำหรับผู้ประสบปัญหาแอลกอฮอล์. สำนักพัฒนาสุขภาพจิต กรมสุขภาพจิต. กิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
ธีรภัทร ณุวงษ์ศรีและคณะ, 2561 พฤติกรรมการดื่มเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมาhttp://www.fmsweb.nrru.ac.th/home/research/public_html/images/stories/Research-2560/Student-Research/student61-6.pdf
ภานุพงษ์ นาคจู. (2552). พฤติกรรมการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของนัดศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. คณะเศรษฐศาสตร์. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ยุวดี อัครลาวัณย์. (2555). ประสิทธิภาพของการใช้โปรแกรมการบำบัดดูแลเชิงรุกในชุมสำหรับผู้ที่เป็นโรคติดสุรา อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ /ยุวดี อัครลาวัณย์. เชียงใหม่.มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ยุพา จิ๋วพัฒนกุล. (2554). แนวทางการเสริมศักยภาพครอบครัวในตำบลโคกคราม จังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อลดการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของเยาวชน. คณะพยาบาลศาสตรมหาวิทยาลัยมหิดล.
เลียงชัย จตุรัส. (2558). กลไกการออกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์. ภาควิชานิติเวชศาสตร์ คณะแพทย-ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. จากhttp:/forenmed.md.kku.ac.th/site_data/.../ Alcohol511.doc. (ค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2558)
สมพร รุ่งเรืองกลกิจ, อิงคฤา โคตนารา และศิริพร จิรวัฒน์กุล. (2555). เริ่มดื่มสุราเป็นเรื่องเรื่องง่าย...แต่แสนลำบาก ในการเลิกดื่มสุรา. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ. ปีที่35. ฉบับที่2,1-14
สันติ อุทรังษ์. (2552). พฤติกรรมการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของประชาชน ตำบลคำเหมือดแก้ว อำเภอห้วยเม็ก จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ 2552:41-50.
สำนักสถิติแห่งชาติ. (2554). รายงานการสำรวจพฤติกรรมการสูบบุหรี่และการดื่มสุราของประชากร. กรุงเทพมหานคร. : สำนักนายกรัฐมนตรี.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2541). คุณลักษณะแห่งพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์เฟื่องอักษร.
สุรศักดิ์ ไชยสงค์ กัณณพนต์ ภักดีเศรษฐกิจ และทักษพล ธรรมรังษี. ( 2556). รายงานสถานการณ์ การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์รายจังหวัด พ.ศ 2554.ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา. สำนักงานพัฒนา นโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ.
สวรรยา สิริภคมงคลและคณะ.(2552).การป้องกันการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของวัยรุ่น.วารสารประชากร.ปีที่2. ฉบับที่3,7-24.
ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา. (2553). ยุทธศาสตร์นโยบายแอลกอฮอล์ระดับชาติ.กรุงเทพมหานคร: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา.
สาวิตรี อัษณางค์กรชัยและคณะ.(2560).รายงานสถานการณ์ การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในสังคมไทย ประจำ ปี พ.ศ. 2560 .-กรุงเทพฯ: สหมิตรพัฒนาการพิมพ์ .
อาภาพร เผ่าวัฒนา และคณะ. (2554). การสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคในชุมชนการประยุกต์แนวคิดและทฤษฏีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร. : หจก. โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
เอกชัย กันธะวงศ์,สุมาลี เลิศมัลลิกา และอะเคื้อ อุณหะเวชกะ.(2558).การพัฒนาการป้องกันการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นโดยการมีโดยการมีส่วนร่วม.พยาบาลสาร ปีที่2 ฉบับที่3
Alexandros Briasoulis,Vikram Agarwal and Franz H. Messerli.(2012).The Journal of Clinical Hypertension ; 14 (11) : 792 – 798.
Best, John W. (1977). Research in Education. Englewood Cliffs,New Jersey : Prentice Hall, Inc. 3rd ed. p. 174
Blue, Anthony Dias . (2004). The Complete Book of Spirits: A Guide to Their History, Production, and Enjoyment. New York: HarperCollins Publishers. p. 324. ISBN 0-06-054218-7.
Chandra Y. Osborn. (2010). Improving Diabetes Self –Care among Low income Puerto Rican Adult. Health Education Behavior. December, 37(6) : 849-862
Crawford MJ, Patton R, Touquet R, Drummond C. (2004). Screening and referral for brief intervention of alcohol-misusing patients in an emergency department program. Lancet : 364 (9442) : 1334-9.
Jeffrey D. Fisher. (2009). The IMB Model, HIV Prevention for Positives, and Adherence. Institute of Human Development and Social Change New York University. U.S.A. October 27.
Fleming M, Brown D. (2004). The efficacy of a brief alcohol intervention combined with %CDT feedback in patients being treated for type 2 diabetes and /or hypertension. Journal of Studies on alcohol : 65(5) : 631-637.
Knowles M.S. (1954). Teching adults in information course.New York.Association press.Kunz MF, French MT, Bazargan-Hejazi S . (2004). Cost-effectiveness analysis of a brief intervention delivered to problem drinkers presenting at an inner-city hospital emergency departments. Journal of Studies on Alcohol : 65:363-370.
Lock CA, Kaner E, Heather N, Doughty J, Crawshaw A,McNames P, et al. (2006). Effectiveness of nurse-led brief alcohol intervention : a cluster randomized controlled trial. Journal of Advanced Nursing ;54(4) : 426-439.
Luc Djoussé, Kenneth J. Mukamal. (2009). Alcohol Consumption and Risk of Hypertension: Does the Type of Beverage or Drinking Pattern Matter?. Rev Esp Cardiol. ;62(06) : 603-5 - Vol. 62 Num.06 DOI: 10.1016/S1885-5857(09)72223-6.
Ralph J. Diclemente , Laura F. Salazar , Richard A. Crosby. Health Behavior Theory for Public Health.(copyright 2013) by Jones & Bartlett Learning,LLC, an Ascend Learning Company.
World Health Organization. (2004). Guidelines for Drinking-water Quality. Geneva : WHO publications
กรมสุขภาพจิต. (2548). การให้การปรึกษาสำหรับผู้ประสบปัญหาแอลกอฮอล์. กรุงเทพมหานคร. : กระทรวงสาธารณสุข.
กรมสุขภาพจิต. (2549). รายงานประจำปี. กระทรวงสาธารณสุข. จากhttp://180.180.246.10/ULIB//dublin.php?ID=738#.VD9D1aRirIU (ค้นเมื่อ 24 มกราคม 2563)
ดารุณี จงอุดมการณ์ และ คณะ. (2555). ผลของการปฏิบัติการในชุมชนตาม รูปแบบ‘กุมภวาปีโมเดล’ ต่อสภาพ การดื่มสุราไม่พึงประสงค์ในชุมชน .ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา สํานักงานกองทุนสนับสนุน การสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
ธนกฤติ ชัยถวัลย์วงษ์. (2555). การดื่มแอลกอฮอล์ของคนงานก่อสร้างในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 2556; 58(4) : 345-358.
ธีรวุฒิ เอกะกุล.(2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์.อุบลราชธานี : สถาบันราชภัฏอุบลราชธานี.
บัณฑิต สอนไพศาล. (2555). การควบคุมปัญหาแอลกอฮอล์ด้วยกฎหมาย : เอกสารวิชาการประกอบการพิจารณาพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา.สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ.
บัณฑิต ศรไพศาล และคณะ. (2556). รายงานสถานการณส์รุาประจำปีพ.ศ.2556. กรงุเทพมหานคร. : ศูนย์วิจัย ปัญหาสุรา.
ประณต เค้าฉิม และ ดวงเดือน แซ่ตัง . (2551). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของนิสิตมหาวิทยาลัย : กรณีศึกษามหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง. กรุงเทพมหานคร.: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ประพักตร์ เนรมิตรพิทักษ์กุลและคณะ. (2555). ผลกระทบต่อค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพจากการบริโภค เครื่องดื่มแอกอฮอล์ของประเทศไทย.วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข ปีที่ : 2 ฉบับที่ : 4 เลขหน้า : 594-602.
ปริทรรศ ศิลปกิจและพันธุ์นภา กิตติรัตนไพบูลย์. (2552). แบบประเมินปัญหาการดื่มสุรา แนวปฏิบัติ สำหรับ สถานพยาบาลปฐมภูมิ (ฉบับปรับปรุงครั้งที่สอง). พิมพ์ที่ ทานตะวันเปเปอร์ จำกัด
ปริทัศน์ ศิลปกิจและ พันธุ์นภา กิตติรัตนไพบูลย์. (2007). รายงานคณะกรรมการผู้เชี่ยวชาญองค์การอนามัยโลกด้านปัญหาจากการบริโภคแอลกอฮอล์. (รายงานครั้งที่2 ) ชุดรายงานขององค์การอนามัยโลก เลขที่ 944 จัดพิมพ์และสงวนลิขสิทธ์โดยองค์การอนามัยโลก2007.
นงนุช ตันติธรรม. (2550). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดื่มสุราของผู้ขับขี่ที่เมาสุราแล้ว ขับรถในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร. : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นิพนธ์ พัวพงศกรและคณะ. (2548). โครงการวิจัยพัฒนารูปแบบเพื่อการป้องกันการดื่มสุราและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) กรุงเทพมหานคร. : สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.
ณรงค์ศักดิ์ หนูสอน และคณะ. (2556). สุรากับความเสี่ยงทางสุขภาพและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการดื่มสุราของประชาชน. คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร (โครงการ 1 PAT).
ทักษพล ธรรมรังสี. (2553). งดเหล้าเข้าพรรษาให้อะไรกับสังคมไทย:ถอดบทเรียนเจ็ดปีของการรณรงค์กรงุเทพมหานคร. : ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา.
ทักษพล ธรรมรังสี และคณะ. (2556). ผลการศึกษาความสัมพันธ์เกี่ยวกับพฤติกรรมการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กับการบาดเจ็บที่มาเข้ารับการรักษาที่แผนกอุบัติเหตุฉุกเฉิน. กรงุเทพมหานคร: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา.
เทอดศักดิ์ เดชคง อุษา พึ่งธรรม และอภิสิทธิ์ ฤธาทิพย์. (2547). คู่มือการให้การปรึกษาสำหรับผู้ประสบปัญหาแอลกอฮอล์. สำนักพัฒนาสุขภาพจิต กรมสุขภาพจิต. กิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
ธีรภัทร ณุวงษ์ศรีและคณะ, 2561 พฤติกรรมการดื่มเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมาhttp://www.fmsweb.nrru.ac.th/home/research/public_html/images/stories/Research-2560/Student-Research/student61-6.pdf
ภานุพงษ์ นาคจู. (2552). พฤติกรรมการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของนัดศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. คณะเศรษฐศาสตร์. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ยุวดี อัครลาวัณย์. (2555). ประสิทธิภาพของการใช้โปรแกรมการบำบัดดูแลเชิงรุกในชุมสำหรับผู้ที่เป็นโรคติดสุรา อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ /ยุวดี อัครลาวัณย์. เชียงใหม่.มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ยุพา จิ๋วพัฒนกุล. (2554). แนวทางการเสริมศักยภาพครอบครัวในตำบลโคกคราม จังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อลดการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของเยาวชน. คณะพยาบาลศาสตรมหาวิทยาลัยมหิดล.
เลียงชัย จตุรัส. (2558). กลไกการออกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์. ภาควิชานิติเวชศาสตร์ คณะแพทย-ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. จากhttp:/forenmed.md.kku.ac.th/site_data/.../ Alcohol511.doc. (ค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2558)
สมพร รุ่งเรืองกลกิจ, อิงคฤา โคตนารา และศิริพร จิรวัฒน์กุล. (2555). เริ่มดื่มสุราเป็นเรื่องเรื่องง่าย...แต่แสนลำบาก ในการเลิกดื่มสุรา. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ. ปีที่35. ฉบับที่2,1-14
สันติ อุทรังษ์. (2552). พฤติกรรมการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของประชาชน ตำบลคำเหมือดแก้ว อำเภอห้วยเม็ก จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ 2552:41-50.
สำนักสถิติแห่งชาติ. (2554). รายงานการสำรวจพฤติกรรมการสูบบุหรี่และการดื่มสุราของประชากร. กรุงเทพมหานคร. : สำนักนายกรัฐมนตรี.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2541). คุณลักษณะแห่งพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์เฟื่องอักษร.
สุรศักดิ์ ไชยสงค์ กัณณพนต์ ภักดีเศรษฐกิจ และทักษพล ธรรมรังษี. ( 2556). รายงานสถานการณ์ การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์รายจังหวัด พ.ศ 2554.ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา. สำนักงานพัฒนา นโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ.
สวรรยา สิริภคมงคลและคณะ.(2552).การป้องกันการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของวัยรุ่น.วารสารประชากร.ปีที่2. ฉบับที่3,7-24.
ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา. (2553). ยุทธศาสตร์นโยบายแอลกอฮอล์ระดับชาติ.กรุงเทพมหานคร: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา.
สาวิตรี อัษณางค์กรชัยและคณะ.(2560).รายงานสถานการณ์ การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในสังคมไทย ประจำ ปี พ.ศ. 2560 .-กรุงเทพฯ: สหมิตรพัฒนาการพิมพ์ .
อาภาพร เผ่าวัฒนา และคณะ. (2554). การสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคในชุมชนการประยุกต์แนวคิดและทฤษฏีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร. : หจก. โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
เอกชัย กันธะวงศ์,สุมาลี เลิศมัลลิกา และอะเคื้อ อุณหะเวชกะ.(2558).การพัฒนาการป้องกันการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นโดยการมีโดยการมีส่วนร่วม.พยาบาลสาร ปีที่2 ฉบับที่3
Alexandros Briasoulis,Vikram Agarwal and Franz H. Messerli.(2012).The Journal of Clinical Hypertension ; 14 (11) : 792 – 798.
Best, John W. (1977). Research in Education. Englewood Cliffs,New Jersey : Prentice Hall, Inc. 3rd ed. p. 174
Blue, Anthony Dias . (2004). The Complete Book of Spirits: A Guide to Their History, Production, and Enjoyment. New York: HarperCollins Publishers. p. 324. ISBN 0-06-054218-7.
Chandra Y. Osborn. (2010). Improving Diabetes Self –Care among Low income Puerto Rican Adult. Health Education Behavior. December, 37(6) : 849-862
Crawford MJ, Patton R, Touquet R, Drummond C. (2004). Screening and referral for brief intervention of alcohol-misusing patients in an emergency department program. Lancet : 364 (9442) : 1334-9.
Jeffrey D. Fisher. (2009). The IMB Model, HIV Prevention for Positives, and Adherence. Institute of Human Development and Social Change New York University. U.S.A. October 27.
Fleming M, Brown D. (2004). The efficacy of a brief alcohol intervention combined with %CDT feedback in patients being treated for type 2 diabetes and /or hypertension. Journal of Studies on alcohol : 65(5) : 631-637.
Knowles M.S. (1954). Teching adults in information course.New York.Association press.Kunz MF, French MT, Bazargan-Hejazi S . (2004). Cost-effectiveness analysis of a brief intervention delivered to problem drinkers presenting at an inner-city hospital emergency departments. Journal of Studies on Alcohol : 65:363-370.
Lock CA, Kaner E, Heather N, Doughty J, Crawshaw A,McNames P, et al. (2006). Effectiveness of nurse-led brief alcohol intervention : a cluster randomized controlled trial. Journal of Advanced Nursing ;54(4) : 426-439.
Luc Djoussé, Kenneth J. Mukamal. (2009). Alcohol Consumption and Risk of Hypertension: Does the Type of Beverage or Drinking Pattern Matter?. Rev Esp Cardiol. ;62(06) : 603-5 - Vol. 62 Num.06 DOI: 10.1016/S1885-5857(09)72223-6.
Ralph J. Diclemente , Laura F. Salazar , Richard A. Crosby. Health Behavior Theory for Public Health.(copyright 2013) by Jones & Bartlett Learning,LLC, an Ascend Learning Company.
World Health Organization. (2004). Guidelines for Drinking-water Quality. Geneva : WHO publications
Published
2020-12-31
How to Cite
ANONJARN, Banyat; ANONJARN, Kanlayawee.
The Reduction of Alcohol Consumption Behavior by Buddhism Integration.
วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, [S.l.], v. 12, n. 2, p. 14-24, dec. 2020.
ISSN 1686-8897. Available at: <http://ojs.mbu.ac.th/index.php/johu/article/view/1566>. Date accessed: 22 nov. 2024.
Section
บทความวิชาการ
