การพัฒนาระบบการเรียนออนไลน์เพื่อเสริมสร้างความรู้ด้านการเกษตร
THE DEVELOPMENT OF AN ONLINE LEARNING SYSTEM TO ENHANCE AGRICULTURAL KNOWLEDGE
Abstract
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาระบบการเรียนออนไลน์เพื่อเสริมสร้างความรู้ด้านการเกษตร 2) ประเมินความรู้ด้านการเกษตรและความพึงพอใจของผู้เรียนที่เรียนผ่านระบบการเรียนออนไลน์ โดยระบบการเรียนออนไลน์ประกอบด้วยบทเรียนด้านการเกษตร 3 รายวิชา ได้แก่ ไก่สวยงาม การประกอบธุรกิจปลากัดยุคใหม่เบื้องต้น และการตลาดออนไลน์ ผู้เรียนเรียนรู้ด้วยตนเองจากคลิปวิดีโอซึ่งเป็นสื่อหลักในการนำเสนอเนื้อหาบทเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ เว็บไซต์ระบบการเรียนออนไลน์ สื่อเนื้อหาบทเรียน แบบทดสอบความรู้ และแบบประเมินความพึงพอใจ ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ และการทดสอบเพื่อหาค่าความยากง่าย ค่าอำนาจจำแนกของแบบทดสอบ ก่อนนำไปทดลองกับกลุ่มตัวอย่าง คือ เกษตรกรและบุคคลทั่วไปที่สนใจความรู้ด้านการเกษตรที่ได้จากการสุ่มตัวอย่างตามความสะดวก รายวิชาละ 30 คน รวม 90 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ T-test (Dependent Samples)
ผลการวิจัยพบว่า ผู้เรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ในทุกวิชา และมีความพึงพอใจในการเรียนด้านเนื้อหาบทเรียนออนไลน์อยู่ในระดับมากที่สุด ด้านคุณภาพของระบบการเรียน และด้านผลการเรียน อยู่ในระดับมาก
References
ณัฐกาญจน์ เฮงไพจิต. (2564). ความพร้อมในการเรียนออนไลน์ของนักศึกษามหาวิทยาลัยสยามในช่วงโควิด-19. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยสยาม.
ณัฐกานต์ จงประจิต และนิติมา อัจฉริยะโพธา. (2567). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้ออนไลน์ เพื่อการเขียนรายงานผลโครงการพัฒนานักศึกษาให้มีประสิทธิภาพของศูนย์บริการทางการศึกษาราชบุรี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
ธีมาภรณ์ พัฒนะ, จิดาภา เร่งมีศรีสุข, กนกพร ภาคีฉาย, นภัทร์ แก้วนาค, และวนิดา วงศ์บรรณาคม. (2567). รูปแบบการใช้นวัตกรรมและเทคโนโลยีเพื่อการเรียนรู้ของวัยรุ่นไทยในอนาคต. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย. 6(4). 781–792.
ธีรวัฒน์ ช่างปัด และสุมลชาติ ดวงบุบผา. (2566). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้ออนไลน์เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการตัดสินใจ บริหารยามอร์ฟีนในสถานการณ์จำลองทางคลินิกของนักศึกษาพยาบาล ชั้นปีที่ 3. วารสารสุขภาพและการศึกษาพยาบาล. 29(3). 1-18.
สมัครสมร ภักดีเทวา และเอกนฤน บางท่าไม้. (2567). การเรียนรู้ยุคใหม่กับการเรียนการสอนออนไลน์ ในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารสุโขทัยธรรมาธิราช. 37(1). 1-15.
สวนันท์ แดงประเสริฐ. (2567). การพัฒนาชุดฝึกทักษะออนไลน์โดยใช้การเรียนรู้แบบนำตนเอง เพื่อส่งเสริมทักษะการสร้างเว็บแอปพลิเคชัน. วารสารคุรุศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี. 7(2). 1-15.
สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). การศึกษาจัดทำดัชนีชี้วัดการพัฒนาดิจิทัลของประเทศไทย ปี 2563 (Thailand Digital Outlook 2020). กรุงเทพฯ : กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2565). รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2565. กรุงเทพฯ : กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สำนักพัฒนาการถ่ายทอดเทคโนโลยี กองวิจัยและพัฒนางานส่งเสริมการเกษตร ศูนย์สารสนเทศและกองแผนงาน. (2556). การประเมินผลระบบการพัฒนาบุคลากรโดยใช้สื่อการเรียนรู้ทางไกลของกรมส่งเสริมการเกษตร กรณีศึกษา: การเรียนรู้ผ่านระบบออนไลน์ (e-Learning) เพื่อการเรียนรู้ด้วยตนเองของเจ้าหน้าที่ส่งเสริมการเกษตร “หลักสูตรการเสริมสร้างสมรรถนะนักส่งเสริมการเกษตร. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมการเกษตร.
สุปิยา วิริไฟ, สรัญญา ศรีวันดี, สิรินดา ประชาโรจน์, สิรินทรา แสงศิริ, สิริภรณ์ ประสีระตา, สิริยากร ทะการุณ, สุกัญญา แดงบุญเรือง, สุกัญญา สมภักดี, และสุจิตตรา เกินจันทร์. (2564). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการเรียนออนไลน์ในสถานการณ์การระบาดของโรคโควิด-19 ของนักศึกษาพยาบาลศาสตรบัณฑิต ชั้นปีที่ 3 วิทยาลัยพยาบาลศรีมหาสารคาม. วารสารวิชาการทางการพยาบาล. 2(1). 29-39.
Bandura, A. (1977). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ : Prentice Hall.
Clark, R. C., & Mayer, R. E. (2011). E-Learning and the Science of Instruction: Proven Guidelines for Consumers and Designers of Multimedia Learning. San Francisco, CA : Pfeiffer.
Ertmer, P., & Ottenbreit-Leftwich, A. T. (2010). Teacher Technology Change: How Knowledge, Confidence, Beliefs and Culture Intersect. Journal of Research on Technology in Education. 42(3). 255-284.
FAO. (2022). The State of Food and Agriculture 2022: Leveraging automation in agriculture for transforming agrifood systems. English : Food and Agriculture Organization of the United Nations.
Khan, B.H. (2001). A framework for web-based learning. New Jersey, USA : Educational Technology Publication, En-gelwood Cliffs.
Knowles, M. S. (1984). Andragogy in Action. Applying Modern Principles of Adult Education. San Francisco, CA: Jossey Bass.
Mayer, R. E. (2009). Multimedia learning. 2nd ed. New York : Cambridge University Press.
Porter, M.E. (1985) Competitive Advantage. Creating and Sustaining Superior Performance. New York : Free Press.
Spady, W.D. (1994) Outcome-Based Education: Critical Issues and Answers. American : American Association of School Administrators, Arlington.
Sun, P.C., Tsai, R.J., Finger, G., Chen, Y.Y. & Yeh, D. (2008). What drives a successfule-Learning? An empirical investigation of the critical factors influencing learner satisfaction. Computers & Education. 50(4). 1183-1202.
UNESCO. (2021). Reimagining our futures together: A new social contract for education - Executive summary. France : Association of Pacific Rim Universities (APRU).
Walter, A., Finger, R., Huber, R. and Buchmann, N. (2017). Smart Farming Is Key to Developing Sustainable Agriculture. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 114. 6148-6150.
ณัฐกานต์ จงประจิต และนิติมา อัจฉริยะโพธา. (2567). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้ออนไลน์ เพื่อการเขียนรายงานผลโครงการพัฒนานักศึกษาให้มีประสิทธิภาพของศูนย์บริการทางการศึกษาราชบุรี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
ธีมาภรณ์ พัฒนะ, จิดาภา เร่งมีศรีสุข, กนกพร ภาคีฉาย, นภัทร์ แก้วนาค, และวนิดา วงศ์บรรณาคม. (2567). รูปแบบการใช้นวัตกรรมและเทคโนโลยีเพื่อการเรียนรู้ของวัยรุ่นไทยในอนาคต. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย. 6(4). 781–792.
ธีรวัฒน์ ช่างปัด และสุมลชาติ ดวงบุบผา. (2566). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้ออนไลน์เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการตัดสินใจ บริหารยามอร์ฟีนในสถานการณ์จำลองทางคลินิกของนักศึกษาพยาบาล ชั้นปีที่ 3. วารสารสุขภาพและการศึกษาพยาบาล. 29(3). 1-18.
สมัครสมร ภักดีเทวา และเอกนฤน บางท่าไม้. (2567). การเรียนรู้ยุคใหม่กับการเรียนการสอนออนไลน์ ในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารสุโขทัยธรรมาธิราช. 37(1). 1-15.
สวนันท์ แดงประเสริฐ. (2567). การพัฒนาชุดฝึกทักษะออนไลน์โดยใช้การเรียนรู้แบบนำตนเอง เพื่อส่งเสริมทักษะการสร้างเว็บแอปพลิเคชัน. วารสารคุรุศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี. 7(2). 1-15.
สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). การศึกษาจัดทำดัชนีชี้วัดการพัฒนาดิจิทัลของประเทศไทย ปี 2563 (Thailand Digital Outlook 2020). กรุงเทพฯ : กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2565). รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2565. กรุงเทพฯ : กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สำนักพัฒนาการถ่ายทอดเทคโนโลยี กองวิจัยและพัฒนางานส่งเสริมการเกษตร ศูนย์สารสนเทศและกองแผนงาน. (2556). การประเมินผลระบบการพัฒนาบุคลากรโดยใช้สื่อการเรียนรู้ทางไกลของกรมส่งเสริมการเกษตร กรณีศึกษา: การเรียนรู้ผ่านระบบออนไลน์ (e-Learning) เพื่อการเรียนรู้ด้วยตนเองของเจ้าหน้าที่ส่งเสริมการเกษตร “หลักสูตรการเสริมสร้างสมรรถนะนักส่งเสริมการเกษตร. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมการเกษตร.
สุปิยา วิริไฟ, สรัญญา ศรีวันดี, สิรินดา ประชาโรจน์, สิรินทรา แสงศิริ, สิริภรณ์ ประสีระตา, สิริยากร ทะการุณ, สุกัญญา แดงบุญเรือง, สุกัญญา สมภักดี, และสุจิตตรา เกินจันทร์. (2564). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการเรียนออนไลน์ในสถานการณ์การระบาดของโรคโควิด-19 ของนักศึกษาพยาบาลศาสตรบัณฑิต ชั้นปีที่ 3 วิทยาลัยพยาบาลศรีมหาสารคาม. วารสารวิชาการทางการพยาบาล. 2(1). 29-39.
Bandura, A. (1977). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ : Prentice Hall.
Clark, R. C., & Mayer, R. E. (2011). E-Learning and the Science of Instruction: Proven Guidelines for Consumers and Designers of Multimedia Learning. San Francisco, CA : Pfeiffer.
Ertmer, P., & Ottenbreit-Leftwich, A. T. (2010). Teacher Technology Change: How Knowledge, Confidence, Beliefs and Culture Intersect. Journal of Research on Technology in Education. 42(3). 255-284.
FAO. (2022). The State of Food and Agriculture 2022: Leveraging automation in agriculture for transforming agrifood systems. English : Food and Agriculture Organization of the United Nations.
Khan, B.H. (2001). A framework for web-based learning. New Jersey, USA : Educational Technology Publication, En-gelwood Cliffs.
Knowles, M. S. (1984). Andragogy in Action. Applying Modern Principles of Adult Education. San Francisco, CA: Jossey Bass.
Mayer, R. E. (2009). Multimedia learning. 2nd ed. New York : Cambridge University Press.
Porter, M.E. (1985) Competitive Advantage. Creating and Sustaining Superior Performance. New York : Free Press.
Spady, W.D. (1994) Outcome-Based Education: Critical Issues and Answers. American : American Association of School Administrators, Arlington.
Sun, P.C., Tsai, R.J., Finger, G., Chen, Y.Y. & Yeh, D. (2008). What drives a successfule-Learning? An empirical investigation of the critical factors influencing learner satisfaction. Computers & Education. 50(4). 1183-1202.
UNESCO. (2021). Reimagining our futures together: A new social contract for education - Executive summary. France : Association of Pacific Rim Universities (APRU).
Walter, A., Finger, R., Huber, R. and Buchmann, N. (2017). Smart Farming Is Key to Developing Sustainable Agriculture. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 114. 6148-6150.
Published
2025-06-04
How to Cite
เกรงรัมย์, กฤษนล; สงคราม, ณัฐกร; สงคราม, เนาวนิตย์.
การพัฒนาระบบการเรียนออนไลน์เพื่อเสริมสร้างความรู้ด้านการเกษตร.
วารสารการบริหารการศึกษา มมร.วิทยาเขตร้อยเอ็ด, [S.l.], v. 5, n. 2, p. 83-99, june 2025.
ISSN 2730-4132.
Available at: <http://ojs.mbu.ac.th/index.php/RJGE/article/view/2801>. Date accessed: 24 aug. 2025.
Section
บทความวิจัย
