การประเมินโครงการเสริมสร้างจิตอาสาเพื่อพัฒนาทักษะทางสังคมของนักเรียนโรงเรียน บ้านเมืองแก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 4
THE EVALUATION OFTHE PROJECT STRENGTHEN VOLUNTEER TO DEVELOP STUDENTS' SOCIAL SKILLSOFBANMUANGKAE SCHOOL UNDER THE OFFICEOF BURIRAM PRIMARY EDUCATION AREA 4
Abstract
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ1)ประเมินด้านบริบท ด้านปัจจัยนำเข้า ด้านกระบวนการ และด้านผลผลิต ของโครงการเสริมสร้างจิตอาสาเพื่อพัฒนาทักษะทางสังคมของนักเรียนโรงเรียนบ้านเมืองแก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 4 2)ศึกษาผลกระทบ ประสิทธิผล ความยั่งยืน และการถ่ายโยงความรู้ 3)ประเมินความพึงพอใจ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียน ครูและบุคลากรทางการศึกษา และคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน รวมทั้งหมด 144 คน โดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถามการประเมินโครงการ มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.95 แบบสอบถามด้านผลผลิตมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.95 แบบสอบถามเพื่อประเมินความพึงพอใจ มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.97 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1)ผลการประเมินประเมินด้านบริบท ด้านปัจจัยนำเข้า ด้านกระบวนการ และด้านผลผลิต โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุดทุกด้าน 2)ผลการศึกษาผลกระทบ ประสิทธิผล ความยั่งยืน และการถ่ายโยงความรู้ โดยรวมมีความคิดเห็นอยู่ในระดับมากที่สุดทุกด้าน 3)ผลการประเมินความพึงพอใจที่มีต่อโครงการเสริมสร้างจิตอาสาเพื่อพัฒนาทักษะทางสังคมของนักเรียนโรงเรียนบ้านเมืองแก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 4 โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
References
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2552). สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ. กรุงเทพฯ : วีพริ้นท์.
ทิศนา แขมมณี. (2546). กิจกรรมปลูกฝังค่านิยมเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ : เมธีทิปส์.
ภัทรนิษฐ์ วงศ์บุญญฤทธิ์, สุระศักดิ์ ฉายขุนทด และไกร เกษทัน. (2563). การประเมินผลโครงการ การพัฒนาให้ผู้เรียนมีทักษะชีวิต จิตสาธารณะและธรรมแห่งใจด้วย S & S Model และวิถี ทอ.บ. ตามรอยพ่ออย่างยั่งยืน การประเมินผลโครงการการพัฒนาให้ผู้เรียนมีทักษะชีวิต จิตสาธารณะ และธรรมแห่งใจด้วย S & S Model กับวิถี ทอ.บ. ตามรอยพ่ออย่างยั่งยืน ของโรงเรียนทหารอากาศบำรุง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 14(2). 173-185.
ยุทธนา วรุณปิติ; และสุพิตา เริงจิต. (2542). สํานึกพลเมือง ความเรียงว่าด้วยประชาชนบนเส้นทางประชาสังคม. กรุงเทพฯ : มูลนิธิการเรียนรู้และพัฒนาประชาสังคม.
โรงเรียนบ้านเมืองแก. (2565). แผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2565. บุรีรัมย์ : โรงเรียนบ้านเมืองแก.
วิทยพัฒนท สีหา และคณะ. (2552). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับจิตสาธารณะของนิสิตระดับปริญญาตรี. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. 1(1). 170-171.
สมคิด พรมจุ้ย. (2552). เทคนิคการประเมินโครงการ. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542.กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2548). รายงานการสัมมนาเรื่อง 6 ปี กับการปฏิรูปการศึกษา.กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
หฤทัย อาจปรุ. (2544). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ภาวะผู้นำ รูปแบบการดำเนินชีวิตและความสามารถในการ เรียนรู้ด้วยตนเองกับการมีจิตสาธารณะของนักศึกษายาบาล. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Laugeson, E. A., Gantman, A., Kapp, S. K., Orenski, K., &Ellingsen, R. (2015). A randomized controlled trial to improve social skills in young adults with autism spectrum disorder : The UCLA PEERS® program. Journal of Autism and Developmental Disorders. 45(12). 3978-3989.
Little, S. G., Swangler, J., & Akin-Little, A. (2017). Defining Social Skills.In Handbook of Social Behavior and Skills in Children. CA : Jossey-Bass.
Stufflebeam and Daniel, (2003).The CIPP model for Evaluation. International Handbook of Educational Evaluation. 9. 31-62.
Stufflebeam, D. L. and Shinkfield, A.J.. (2007). Evaluation theory model & Applications. CA : Jossey-Bass.
